မခ်စ္စဖူး၊အခ်စ္ဦးမို႔
အရူးမူးစြဲ၊အျမဲတမ္းတ
လြမ္းသမွ်ေတြ၊ကဗ်ာေတြေရး
စိတ္ကူးေလးယဥ္၊ျဖစ္ေနစဥ္ေပါ့
အခ်စ္ကံေခ၊ျဂိဳလ္ဆိုးေမႊေတာ့
မ်က္ရည္စက္လက္၊သဲအက္ကြဲရန္
တမင္ဖန္တီး၊ရိွဳက္ႀကီးတငင္
အထင္လြဲမွား၊မုန္းစကားဆို
ငို၍ထြက္သြား၊တားခြင့္မရ၊ ငါ့ဘ၀။
ဘာဆိုဘာမွ၊မသိရဘဲ
ရင္မွအခ်စ္၊အျပစ္ပယ္ခံ
ေရာက္ရန္ေကာလား၊ေသာကမ်ားေ၀
မ်က္ရည္လဲေ၀့၊ေတြ႕မွျဖစ္မည္
သူတို႔ဆီသြား၊စိတ္အားငယ္ငယ္
လာမယ္ညေန၊ခ်ိန္းလိုက္ေလရဲ႕။
သူလာမည့္လမ္း၊မန္က်ီးတန္းမွ
လွမ္းလွမ္း၍ေမွ်ာ္၊အလြမ္းေဖာ္ျပဳ
မ်က္ရည္စုေၾကြ၊ညေနကုန္ဆုံး
ေနလုံးကြယ္ေပ်ာက္၊သူ မေရာက္လာ
ရင္မွာပူေဆြး၊ငိုေၾကြးလက္ေလွ်ာ႕
စိတ္ေပ်ာ႔အားငယ္၊ကံရယ္ေခလြန္း
အမုန္းစြန္းထင္၊ခ်စ္ခင္သူေပ်ာက္
တစ္ေယာက္ထဲေလ၊ေႏြလဲေႏြမုိ႔
စိတ္ကိုေျဖရင္း၊အံတင္းေျဖမိ
သူမသိခဲ့။
ေခါင္းအုံးကိုဖက္၊ရွက္လဲရွက္တယ္
အားငယ္၀မ္းနည္း၊အခ်စ္စစ္ပြဲတြင္
သင္၏အမုန္းမွ်ား၊အသဲၾကားစူး
အရူးမူးခံ၊ဒဏ္ရာကုစား
အခ်ိန္မ်ားၾကာ၊ဘာမွမထူး
အခ်စ္ဦးေရ၊သိပါေလစ။ ။ ။
(ထက္ေဇာ္-တန္႔ဆည္)
ျမန္မာျပကၡဒိန္
လာလည္ၾကသူမ်ား
 |
0 comments:
Post a Comment