ရန္ၾကီးေအာင္: မိုးေပၚမွာ ၾကယ္တစ္လံုး

မိုးေပၚမွာ ၾကယ္တစ္လံုး

တိမ္ဖံုးပါလို႔ လမသာ

သာတဲ့အခါ သာပါလိမ့္မယ္

နတ္ေဒ၀ါ သူဖန္ဆင္း

ဖိုးေရြွလမင္း။ တဲ့....

ဒီကဗ်ာေလးကို စာေရးသူတို႔ ငယ္ငယ္တုန္းက ဆရာမေလးတစ္ဦးက
အားေပးဆံုးမသည့္သေဘာနဲ႔ ေျပာျပတဲ့ ကဗ်ာေလးျဖစ္ပါတယ္။
ဘယ္သူဘယ္၀ါ ေရးတယ္လို႔ မေျပာေပမယ္႔ ဆရာမေလး ေျပာျပတဲ့
ကဗ်ာေလးရဲ့ ဆိုလိုရင္း အဓိပၸာယ္ကို ေျပာျပပါ့မယ္။

လူသားေတြဟာ တစ္ခါတစ္ခါၾကေတာ့ အဲဒီကဗ်ာေလးထဲက
ၾကယ္ေလးတစ္လံုးလိုပါပဲ။ မိုးေမွာင္ႀကီးနဲ႔တူ တဲ့ ေလာကမွာ
အားကိုးရာမရွိ တစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္ျပီး အေမွာင္ထုနဲ႔တူတဲ့
ဒုကၡပင္လယ္ႀကီးထဲမွာ ေရာက္ေနတတ္တယ္။အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ဘ၀
တစ္ခုလံုးဟာလဲ ဒုကၡတိမ္ေတြဖံုးျပီး လမသာ ေမွာင္မိုက္တဲ့ ကံဆိုးမိုး
ေမွာင္ ဘ၀မ်ိဳးမွာ ေရာက္ေနတတ္တယ္။

အဲဒီအခါမိ်ဳးနဲ႔ ကိုယ့္ဘ၀ႀကံဳလာရရင္ ဘယ္ေတာ့မွ အာမငယ္ စိတ္မ
ပ်က္ရဘူ။ကဗ်ာထဲမွာပါသလိုပဲဘ၀ဆိုတာဟာ လမင္းႀကီးလိုပါပဲ။

တိမ္ဖံုးတဲ့အခါ မသာႏိုင္မေပ်ာ္ႏိုင္ေပမယ့္ အခ်ိန္တန္တဲ့အခါ သူ႔အလိုလို

သာယာလာမွာ ေပ်ာ္ရြင္လာမွာပဲတဲ့။ ဒါေၾကာင့္မို႔ သာတဲ့အခါ သာပါလိမ့္
မယ္လို႔ေျပာတာ။

ဘာျပဳလို႔လဲဆိုေတာ့ေရွးအယူအဆအရ ဖိုးလမင္းႀကီးဟာ သူ႔ဟာသူ
ျဖစ္လာတာမွ မဟုတ္တာ။တန္ခိုးႀကီးမားတဲ့ နတ္ေဒ၀ါေတြက ဖန္ဆင္း
ထားတာကို။(တင္စားေျပာတာေနာ္)။

ဖိုးလမင္းႀကီးကို နတ္ေဒ၀ါေတြက ဖန္ဆင္းထားသလို လူ႔ဘ၀ဆိုတာ
ဟာလဲပဲ ကံတရားရဲ႕ ဖန္ဆင္းျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္လာရတာ။ အဲဒီေတာ့
ကံတရားရဲ့ သေဘာသဘာ၀အတိုင္း တိမ္ဖုံးလို႔ လမသာတဲ့အခါ ရွိသလုိ သာတဲ့အခါလဲသာပါလိမ့္မယ္။ဘ၀ရဲ့ လသာအလွည့္ကို ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္နဲ႔
ေစာင့္တတ္ဖို႔ပဲ လိုတယ္။ အဲဒါဆို ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္အာငယ္ ေသာက
ျဖစ္ရတဲ့ခါ ရွိေတာ့မွာ ဟုတ္ဘူးတဲ့ေလ။

စာေရးသူတို႔ကေတာ့ ဘ၀ရဲ့ လသာအလွည့္ကို ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္နဲ႔
ေစာင့္ေမ်ွာ္ေနတတ္ပါျပီ။။။။